Initiatiefneemster Marjon (links) heeft als goede vriendin niet alleen Sandra zien worstelen met haarverlies maar onlangs ook een andere goede vriendin.
“Vanaf de zijlijn maak ik nu voor de derde keer in vier jaar tijd mee wat een ellende er allemaal op je afkomt vanaf het moment dat het bekende knobbeltje gevoeld wordt. De angst voor de uitslagen, de nieuwe kennis die wordt opgedaan over zaken waar je eigenlijk niets van wil weten, de andere lading die het simpele ‘hoe is het met je’ krijgt, eet- en drinkgewoontes die aangepast worden, twijfel die toeslaat ‘had ik gezonder/anders moeten/kunnen leven?".

Beide vriendinnen zijn supersterk en staan al met al positief in het leven. Dat maakt dat ze het trekken en dat ze, ook met humor, erdoor komen.
Als toeschouwer en kun je niet de angst, twijfel wegnemen. Steunen, er zijn, onvoorwaardelijk. Ook als het humeur even niet al te best is. Daar komt het een beetje op neer. Het kaal zijn lijkt soms een bijzaak. Het gaat er immers om dat je geneest. Dat kan wel zijn maar ik zie ook dat de extra belasting die dit met zich meeneemt niet te onderschatten is.

Verlies van vrouwelijkheid is er al als je een borst afstaat en als je dan vervolgens ook kaal wordt is dat een hele harde domper er bovenop. Nu ik weet dat er een manier is om dit te voorkomen vind ik ook dat deze ten volle ontwikkeld en benut moet worden.
"Het kan nog zijn dat je als patiënt een arts moet overtuigen als je hoofdhuidkoeling zou willen inzetten. Dat is de omgekeerde wereld.”